عشقم را نثار تو کردم ، اما نپذیرفتی ، عشقم را به تو هدیه کردم ، آن را دور انداختی ، زندگیم را وقف تو کردم اما در کنارم نماندی ، کاش روزی آن را برگردانی !
بر هوشمند سلسله ننهاد دست عشق / خواهی که زلف یار کشی ترک هوش کن .
خسته در حبس زمینم ، ماه من یادم کن / به نگاهی ، به پیامی ، سخنی شادم کن .
وقتی پروانه ی عشق در تاری بیفتد که عنکبوتش سیر باشد ، تازه قصه ی زندگی شروع می شود ، زیرا دیگر نه می تواند پرواز کند نه بمیرد .
نظرات شما عزیزان:
